Column van AJ | LOT 2014 | Dag 2

06 juli 2014

Dag 2. Overtrekkende bewolking

Zondag ochtend. ‘The day after’. De dag nadat ons grandioze Nederlands Elftal zich op originele wijze heeft geplaatst voor de halve finales van het WK 2014. De dag na de aftrap van ons LOT. De dag nadat de eerste partijen zijn gespeeld, hier en daar aangevuld met een druppeltje regenwater. Wat viel op? In ieder geval dat in menig partij, gek genoeg opvallend vaak in de tweede set, de servicegame veelvuldig naar de tegenstander ging. Hoe kan dat? Welke verklaring is daarvoor? Mannen en vrouwen die in weer en wind hebben getraind en opeens hulpeloos lijken bij het serveren wat zij waarschijnlijk al meer dan duizend keer hebben gedaan. Het lichaam zal dus waarschijnlijk wel weten hoe het moet. Hoe kan het dan toch zo vaak fout gaan? Ballen in het net serveren, achter de servicelijn of zeer voorzichtig serveren terwijl een streep te verwachten zou zijn. Hier gebeurt iets bijzonders waar al vele boeken over geschreven zijn. Maar je hoeft er gelukkig maar eentje te lezen om het goed te begrijpen (waarvan wellicht acte in een volgende column). Het lichaam wordt lastig gevallen door de innerlijke stem die blijkbaar ontevreden is en denkt te helpen met woordjes als: ‘Komop’, ‘Dit kan echt niet slechter’, ‘Wat zit je nou te dromen’, ‘Ga toch schaken’ en vele varianten hierop. De uitpuilende ogen van de desbetreffende speler in combinatie met de lichte schuimvorming rond de mondhoeken verraden de stemming. Er is sprake van overtrekkende bewolking; gebabbel in het hoofd wat soms ook hoorbaar is voor het publiek (en zichtbaar; de eerste rackets heb ik al voorbij zien vliegen). En de oplossing? Laat die wolkjes maar lekker gaan, niet over nadenken. Neem één focus (doe eens gek, en concentreer je bijvoorbeeld eens volledig voor 5 seconden op de bal) en laat je lichaam lekker verder spelen. Succes gegarandeerd!

Nieuwscategorieën